Axel Vervoordt
Je kunt niet over interieurdesign praten zonder Axel Vervoordt te noemen, meer dan eens. De Belgische antiquair en binnenhuisarchitect bestaat al meer dan een tijdje. Hij vestigde zich in een oud Belgisch kasteel en ontwikkelde in de loop der jaren een scherp gevoel voor schoonheid en een onmiskenbare harmonieuze stijl. Je kunt gerust zeggen dat Axel Vervoordt een van de meest invloedrijke smaakmakers van zijn tijd is.
Zijn finesse komt voort uit zijn geschiedenis als antiquair, waar hij voor het eerst mee begon toen hij nog maar 14 jaar oud was - voornamelijk zilver, schilderijen en Chinese meubels. Over zijn vroege dagen als verzamelaar zegt hij:
“Verzamelen zit je in het bloed. Mijn moeder vond het ook geweldig. We woonden niet in een groot huis, maar in een klein huis, maar ze zorgde er altijd voor dat het er mooi uitzag. Ze stak elke avond kaarsen aan. Ik hou van kamers met sfeer.”
Kamers met sfeer is een licht understatement, zijn verfijnde interieurs ademen een sfeer van oosterse kalmte. Dat is geen toeval: de essentie van Wabi - een Japanse filosofie die eenvoud en respect hoog in het vaandel heeft staan - zit diep verankerd in zijn werk. Aardse kleuren, natuurlijke materialen en eenvoudige en verfijnde voorwerpen komen samen om te creëren wat hij zelf omschrijft als "harmonisch leven".
De grens tussen verschillende tijdsperioden lijkt te vervagen in zacht getinte kamers die respect uitstralen voor de geschiedenis en het oorspronkelijke karakter van de ruimte. Zijn meest op maat gemaakte projecten brengen natuurlijke elementen - licht, water, metaal, hout - samen en combineren deze met een moderne esthetiek. Maar hoe simpel het ook klinkt om oud met nieuw te combineren, benadrukt Vervoordt dat decoreren niet zozeer om esthetiek gaat als wel om het koesteren van zowel het verleden als het heden:
“Ik mix kunst en objecten uit verschillende periodes. We zijn allemaal producten uit het verleden, maar we moeten ook inspiratie halen uit het heden. En we hebben de verantwoordelijkheid om een nieuwe samenleving voor morgen op te bouwen. Het is jammer als verzamelaars modern gaan en hun oudere kunst wegdoen. Ik vertel ze om het beste van het oude te behouden en interacties met het nieuwe te zoeken.”
Je zou dit als zijn kenmerkende beeldtaal kunnen zien, maar zijn aanpak beperkt zich niet tot interieurs. Het is eigenlijk meer een complete filosofie die hij toepast op al zijn architecturale projecten. Het wordt meteen duidelijk bij het bekijken van zijn persoonlijke Belgische nalatenschap. Een groots kasteel dat hij in de jaren 80 verwierf en restaureerde met volledig respect voor de geschiedenis van het gebouw. De residentie wordt omgeven door uitgestrekte tuinen en boomgaarden. Het is gemakkelijk te zien hoe het veel voormalige klanten van Axel heeft geboeid om een dag of twee door de enorme collectie kunst en antiek te dwalen. In zekere zin is het kasteel meer dan alleen het huis van Axel Vervoordt, het is het perfecte voorbeeld van hoe hij het oude neemt en vertaalt naar hedendaagse behoeften. Een ander project dat dit weerspiegelt is 'Kanaal' , een ambitieus architectonisch project dat een voormalig distilleerderij- en moutcomplex heeft getransformeerd tot een 'stad op het platteland'. Het team van Vervoordt liet zich inspireren door het industriële erfgoed van de distilleerderij en verbouwde het tot woon- en werkruimtes, waardoor een bloeiend centrum van economische activiteit ontstond. Net zoals Le Corbusier misschien zijn ideeën had over hoe het moderne leven eruit zou kunnen zien, zo heeft Axel Vervoordt dat ook.
"De 20e eeuw stond synoniem voor productie, consumptie en verwijdering", zegt hij in een interview voor Cereal Magazine, "maar nu hebben we een tekort, zowel op plaatsen om afval te dumpen als op bossen om te plunderen. In de 21e eeuw speelt recuperatie een grote rol. Zo wordt het oude weer actueel. We waarderen oude muren, meubels die niet zijn gerestaureerd, alles dat in zijn oorspronkelijke staat door de tijd is getransformeerd, de grootste beeldhouwer van allemaal. De tijd geeft deze materialen een tweede huid. Het is een gebaar van liefde, een product van de natuur zoals getransformeerd door de mens en de kosmos, die in de loop der jaren nieuwe vormen is gaan accepteren en integreren. We moeten accepteren wat de natuur en de tijd hebben veroorzaakt.”
Woorden van Sara Martin Mazorra
Afbeeldingen: Axel Vervoordt